Een dag vol tranen

"Hij ziet het niet meer met me zitten " zegt ze met tranen in haar ogen. "Hij ziet geen toekomst meer in mij. Hoe kan dat nou, ben ik nou echt zo naïef geweest. We wilden gaan samenwonen. En nu weet hij het ineens niet meer. Hij wil wel vrienden blijven maar dat kan niet als je nog zo gek bent op iemand." Ze gooit haar mooie blonde haar een beetje voor haar gezicht om haar tranen te verbergen voor haar omgeving. 

Haar vriendin geeft haar een papieren zakdoekje om haar tranen te drogen en probeert haar te troosten. 

"Ik begrijp het ook niet" zegt ze tegen haar. "Je bent z'on bijzonder mens, mooi van buiten en mooi van binnen. Maar de liefde kan zo maar een andere wending krijgen. Het komt wel weer goed met je. Dit moet ook weer een plaatsje krijgen, ook al denk je zelf van niet." 

De verdrietige vriendin rommelt in haar tas en haalt haar telefoon te voorschijn. "Ik check toch nog even of ie misschien een berichtje heeft gestuurd " zegt ze. 

"Misschien is het allemaal wel 1 grote vergissing."

Ze kijkt op haar telefoon en stopt 'm met een teleurgestelde blik weer terug. " Het is echt over" zegt ze "en dat doet z'on vreselijke pijn."

De vriendin slaat haar armen om haar heen en geef haar een dikke kus. Ze drinken met een grote teug hun glas wijn leeg en vertrekken samen. 

Zomaar een gesprekje in een grand café. 

Liefdesverdriet....wie kent het gevoel niet? Jong of oud...... Hartzeer...alsof de wereld stilstaat. Maar het gaat altijd weer over. 

En uiteindelijk gaat de zon weer schijnen, want wie wil er nou niet een leven vol liefde? Xx